Het gaat
om het nu!
Jeroen Mulder werkt als Adviseur Particulieren bij Univé Noord-Nederland, is vader van Jochum, Hessel en Berber, bonusvader van Tyghe Jan, Anand en Sebas en partner van Esther. Daarnaast schrijft hij regelmatig voor de plaatselijke krant in zijn woonplaats Oldeholtpade in Friesland. Speciaal voor Met Elkaar kroop hij in de pen.
Ik verlies mijzelf met enige regelmaat in mijn werk als ‘ambassadeur’ van Univé Noord-Nederland. Bewust gebruik ik hier de naam ambassadeur, want de titel adviseur vind ik te kort door de bocht. Ons werk bestaat uit veel meer dan alleen adviseren. Door mijn betrokkenheid denk ik in de avonduren vaak terug aan situaties die overdag hebben plaatsgevonden. Schijnbaar kan ik dat niet zo goed verbergen, want mijn vriendin Esther vraagt dan regelmatig waar ik met mijn gedachten ben. Betrokkenheid is belangrijk, maar kent ook grenzen. Nu wil het toeval dat we bij Univé Noord-Nederland de mogelijkheid hebben om een training of cursus te volgen. Ik heb besloten om mindfulness te gaan doen. In plaats van doen, wil ik er meer zijn en het NU zien als iets waardevols.
Dit brengt veel positieve energie. En die energie kan ik goed gebruiken om te gaan hardlopen. Heerlijk vind ik het om met een opgeruimd gevoel grenzen te verleggen. Tijdens één van mijn hardloopsessies werd ik door een fietser aangesproken op mijn loophouding. Hij zei dat je hardlopen voor 90 procent met je benen doet, voor 10 procent met je armen en voor 100 procent met je brein. Achteraf bleek deze persoon een atletiektrainer te zijn. Zijn woorden neem ik elke hardloopsessie weer mee. En zonder koptelefoon beleef ik het hardlopen nu nog intenser.
‘En het nu zien als
iets waardevols’
Ieder weekend gaan Esther en ik met onze kinderen ergens een wandeling maken. Vooraf wordt er wel wat geprotesteerd, maar eenmaal in het bos, op de hei of in de duinen zie ik de kinderen genieten. Het tovert een glimlach op ons gezicht. Tegelijk vragen we ons af hoe lang ze dergelijke wandelingen nog zullen waarderen. We kijken elkaar aan en halen onze schouders op. Het gaat immers niet om de toekomst of het verleden. Het gaat om het nu!
