Een ‘Hoe gaat het met u?’ levert mooie gesprekken op

Het coronavirus heeft de hele wereld in zijn greep, maar ouderen helemaal. Niet alleen kan het virus voor hen eerder fataal zijn, ook kunnen zij door alle genomen maatregelen eerder in een sociaal isolement komen, doordat bezoek niet meer mogelijk is. Het minste wat wij dan kunnen doen is ze opbellen en vragen hoe het met ze gaat.

“Hoe gaat het met u?” Het lijkt zo’n normale vraag, maar in deze bijzondere tijd is hij nog belangrijker dan anders. Nu veel van onze oudere leden (alleen) thuiszitten, hebben we besloten hen op te bellen om te kijken hoe het met ze gaat en of ze ook ergens hulp bij nodig hebben. Denk aan het uitlaten van de hond, het doen van boodschappen of het ophalen van pakketjes of medicijnen. Is dat het geval? Dan kijken we samen met de leden naar de mogelijkheden en wat we kunnen doen om het probleem op te lossen.

Geen commercieel telefoontje dus, maar oprechte interesse in onze leden. Dat dit kleine gebaar, groots werd gewaardeerd is af te leiden uit de vele positieve reacties, zoals die van mevrouw Martin-Koning (83) uit Roden. Zij werd door Univé-medewerkster Nicolet Ronner gebeld. “In deze quarantainetijd was en is het een stuk stiller dan voorheen. Zelf verveel ik me niet zo gauw met mijn hobby’s als kaartjes maken, handwerken en lezen. Toch verneem je wel dat je meer aangewezen bent op de mensen om je heen. Normaal gesproken zag ik mijn maatje iedere twee weken, maar hij woont in Cuijk. Ik gebruik het openbaar vervoer om hem te bezoeken, maar dat kan nu niet. Door de coronaperikelen zagen we elkaar dus niet meer. Wel belden we iedere morgen en avond met elkaar. Toevallig komt hij dit weekend eindelijk weer deze kant op. Wat ik wil meegeven aan iedereen is dat je altijd zelf de slingers op moet hangen, een ander doet het niet voor je.”