Een andere balans
De coronauitbraak heeft het alledaagse leven volledig op zijn kop gezet. Sinds de toespraak van premier Rutte op 16 maart is er veel veranderd in ons land. Er kwamen lege straten, scholen, kantoren, sportclubs, winkels en horeca. Langzaam wordt inmiddels het normale leven weer wat opgepakt. Maar wat is nog normaal? En wordt het straks weer echt normaal?
COVID-19 heeft ook voor mij veel veranderd. Van een baan waarin ik veel onderweg was, veel kwam bij (aspirant)leden van onze mooie coöperatie en veel netwerkevents bezocht, naar een werkweek die ik doorbreng thuis, alleen op een stil kamertje boven. Mijn leven als partner, mantelzorger van mijn vriendin, vader en medewerker van Univé heeft een compleet andere balans gekregen.
Als partner en mantelzorger ben ik veel meer thuis. Ieder ziekenhuisbezoek – ook in coronatijd – kan ik mee. Ik kan meer taken in huis doen, omdat werk en privé eenvoudiger te combineren zijn. En ik heb veel meer échte aandacht voor mijn partner, want naast fysiek aanwezig, ben ik er ook mentaal veel meer.
Zichtbaar, terwijl je je onzichtbaar voelt
Naast vader ben ik nu ook leraar. Ik geef mijn (bonus)dochter regelmatig les. Ga met haar sporten. En af en toe pakken we haar bakboek erbij en gaan we bakken. Ik ben er echt voor haar. Mijn zoon was bij zijn moeder. Hem heb ik weken niet kunnen zien. Gelukkig biedt de huidige techniek uitkomst en gaat het goed met hem.
Mijn werkuren breng ik ook thuis door. Vanuit huis proberen we onze leden zo goed mogelijk te helpen in deze vreemde tijd. Via Skype, Teams, telefoon, e-mail of LinkedIn helpen en verbinden we en bieden we een luisterend oor. We proberen wat houvast te bieden in deze onzekere tijden en zichtbaar te blijven, terwijl je je thuis juist onzichtbaar voelt. Gelukkig geven ‘mijn’ leden aan de zichtbaarheid juist te ervaren door alles wat wel kan. Doordat we er gewoon ‘zijn’.
Stilstaan bij wat je hebt
Het tempo van mijn leven is van 160 kilometer per uur teruggegaan naar 50. Van veel snelheid en dynamiek naar slow motion en bezinning. Na een onrustige periode van zo’n drie weken begint het mij goed te doen. Het geeft ruimte om stil te staan bij wat het leven je geeft, bij de dierbaren om je heen en bij wat er echt toe doet. Kortom: aandacht geven aan het leven om je heen. Dit nieuwe leven geeft me ook veel tijd om na te denken. Hoe wil ik mijn leven straks indelen? Hoe kan ik nog meer waarde toevoegen aan de dingen die ik doe? En wat is voor mij essentieel in het leven?
Na COVID-19 zal het niet meer ‘normaal’ worden. Voor mij in ieder geval niet. Ik realiseer me dat de coöperatie Univé bij me past in haar denken. Dat ze er is voor leden en hen toegevoegde waarde biedt, zeker ook in tijden van onzekerheid. Ook als het niets met keiharde business te maken heeft. Als partner, mantelzorger en vader besef ik dat mijn gezin mijn alles is. Dat ze onvoorwaardelijk van me houden. Maar in mijn snelheid vergeet ik dit nog weleens te waarderen. Mijn tijd na COVID-19 wordt daarom een tijd van aandacht. Door te luisteren, te verbinden en op te lossen, maar door er bovenal te zijn. En ik wil liefhebben. Vol overtuiging liefhebben. Ja, dat wordt mijn nieuwe normaal.
Derk Alssema
Adviseur Zakelijk
